كتاب كتائب أعلام الأخيار من فقهاء مذهب النعمان المختار

حضرت خواجه بهاء الدِّين قدس سره را برسيده اند كه بناي طريقت شما بر جست؟

فرموده اند: خلوت در انجمن بظاهر با خلق، وبباطن باحق سبحانه:

از درون شو آشنا ووز برون بيكَانه وش

انيجنين زيبا روش كم مي بود اندر جهان

قال الله تعالى: ﴿رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ﴾ [النور: ٣٧]، فرموده اند: كه نسبت باطني درين طريقه جنان افتاده است كه جمعيت دل در ملا وصور تفرقه بشتر از آن بود كه در خلوت وفرموده اند: طريقت ما صحبت است ودر خلوت شهرت ودر شهرت آفت، خيريت در جمعيت است وجمعيت در صحبت بشرط نفي بودن ويا دكرد عبارت از ذكر لساني يا قلبي ومقصود از ذكر آنست كه دل آكَاه بحق سبحانه باشد بوصف محبت وتعظيم اكَر در صحبت از جمعيت اين آكَا هي حاصل شود. خلاصه ذكر حاصل شد وهر باري كه ذاكر بر زبان كلمه طيبة را ودر عقب آن بهمان زبان كَويد كه خدا وندا! مقصود من تويى ورضاي تو. زيرا كه كلمه بازكَشت نفي كننده است هر خاطري را كه بيايد از نيكـ وبد تا ذاكر أو خالص ماند وسر او از ماسوى فارغ كَردد. ونكَاه داشت عبارت از مرا قبه خواطر است، جنانكه دريكدم جندبار كلمة طيبة را بكَويد كه خاطر أو بغير نرود. وياد داشت كه مقصود ازين همه آنست عبارت از دوام آكَاهى است بحق سبحانه تعالى بر سبيل ذوق. وحضرت ايشان در شرح اين جهار كلمه كه مذكور شد فرموده اند: ياد كرد عبارت از تكلفت در ذكر بازكَشت عبارت از رجوع است بحق سبحانه بر آن وجه كه هر بار كه كلمه طيبه را كَويد از عقب آن بدل انديشد كه خدا وندا! مقصود من تويى. ونكَاه داشت عبارت از محافظت اين رجوع است بي كَفت زبان. وياد داشت عبارت از رسوخست در نكَاه داشت. وحضرت خضر ﵇ وقوف عددي مرا يشانرا تلقين كرده