وسبعمئة بوده است به نوزده روز بعد نقل حضرت عزيزان، ووفات خواجه إبراهيم درشهور سنة ثلاث وسبعين وسبعمئة منقولست سيد آتاكه خليفة زنكي أتا است.
وزنكي أنا خليفة حكيم أتا وحكيم أتا خليفة جهارم إنداز خلفاء أربعة خواجه أحمد يسوى واين سيد آتاكه نام وي سيد أحمد بود جامع بود علوم ظاهره وباطنه باخذمت عزيزان دريك زمان بوده أند وكاه كاه بيكد يكرمي نوده أند روزي أزخذمت سيدأتا نسبت بايشان صورت منافي طريق صادر شده اتفاقًا درهمان أيام أزجانب دشت جمعي تركان تا أورده أندويك بسر سيداتا راباسيري برده سيد متنبه شده ودانسته كه اين حادثة بواسطة آن بي أدبي واقع شده بمقام معذرت درآمده وترتيب سفره كرده وخذمت عزيزانرابرسم ضيافت التماس نموده ونيازمندي بسياريش برده وايشان برغرض سيداتا مطلع شده والتماس وبراقبول كرده بسرسفره وي حاضر كشته اندود ران مجلس سي أز أكابر علماء ومشايخ وقت بوده أند وخدمت عزيزانرادران روزكيفيتي عيظم بوده ووقتي بغايت خوس داشته جون خادم نمكدان آورده وسفره برزمين نهاده ايشان فرموده اندكه علي انكشت برنمك ترند ودست بطعام نبردتا فرزند سيداتا برسراين سفره حاضر نشود وبعدازين سخن لحظة سكوت كرده اندو حاضران منتظران نفس بوده اندرين حال ناكاه بسر سيداتا ازدران خانه درامده وبيكبار شور وغوغا ازان مجلسن برخواست ومردم حيران ومدهوش مانده اندبس كيفيت آمدن ازوي برسيده اند كفته كه من بيش ازين نميدانم كه حالي دردست جمعي إذ تركان أسير بودم ومرابند كرده بديار خودمي بردند واكنون مي نكرم